Sanıyorum,ilki hüzün (-o hep,gelir...) : “keşke”nin sınırına ulaşan; ağır bir üzüntü de taşıyan,ama yaşanmış doluluğa “çek git” diyemeyen hüzün...(En azından üç ayrı yüzde görmüştüm onu-farklı durumlarda; ama,hep,benden,benim bir eylemimden kaynaklanan durumlarda-üstüme yoktur hüzün vermede...!)
Sonra,kırıklık,burukluk,yitiklik-evet,acı (-onda da bir hayli becerikliyimdir!...) : Artık geri çevrilemeyecek bir sürecin sonuyla; birşeyin sonsuza dek yitirilmiş olduğu bilinciyle gelen,yılgı,yenilgi,yıkım
Hep buna benzer şeyler oldu ‘öteki’lere bıraktıklarım galiba-hep değer yitimleri...
Şimdi,ummak istediğim tek bir şey var: bütün bu yitim içinde,o sevdiklerimde,geriye benimle ilgili,saygıya benzer bir şeylerin kalmış olması (o “üçüncü temel değer”i buluşumu anımsıyorum: ben de,iki yandan da yitim içindeyken farkına varmıştım onun-‘ne hakt edeceğini bilememe’durumu içindeyken gelmişti,kendiliğinden geride birazcık da olsa saygı bırakabilmişsem,ne ala;yoksa da yoktur işte...
Sayfa 109Kitabı okudu
·
29 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.