Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol

Gönderi

AŞKI AYRILIKLA EMZIRE EMZIRE
Sonra tuttum uzun bir yalnızlığa çıktım Ardımda dudaklarından keder gülleri bırakarak. Kirpiklerin kınla kınla bitmişti çoktan Yüzünse doygun bir aşkın soğukluğundaydı nicedir. Güneşin iyimserliğini otobüs terminalleriyle silerek Geçtim yolların ve kalabalığın inciten uzaklığından. Ayın çırpınışı yetmiyordu gecenin büyüklüğüne Yol kenarlarındaki evlere paylaştırdım ışığını Ömürlerinin dışına çıkamayanlar sevinsin diye birazcık. Herkesin her şeyi kolayca konuştuğu Arkasını döner dönmez unuttuğu zamanlardı. Bütün güneşler, içinde doğup içinde batan biriydim Kekeleyen bir yaşamın hecesinden gelmiştim sana. Öyle iyi konuşuyordun ki, öyle bilerek, bana öyle yakın Açık denizler gibiydi sesin hiçbir sözcüğe sığmayan Gülüşünün engininden bir baş dönmesiydim artık. Sonra bütün söylediklerini doğruladın gövdenle Uçsuz bucaksız çıplaklığında yaşadım dünyanın sınırlarını Sabahın buğusu, suyun köpüğü, ışığı yaprakların Azalan ağzınla öğrendim her şeyin bir ömrü olduğunu. Beni sana bırakıp seni bana ekleyerek Gittim, aşkı ayrılıkla emzire emzire... Senden başka kimseyi aramadım gittiğim yerlerden.
Sayfa 116Kitabı okudu
·
1 artı 1'leme
·
53 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.