Henüz anlıyordu ki; kemalat ehli kimseler korktukları için Ålemlerin Rabbine teslim olmuyorlardı. Bilakis O'na tastamam teslim oldukları için Allah'ın sevgisini yitirmekten korkuyorlardı. Böylesi bir korku terbiyesinden geçmiş kimselerin rızık bulma korkusu, terk edilme korkusu veya zalimlerden çekinmek misali endişelere kapılmayacakları aşikârdı. Keza korku terbiyesinden geçmemiş kişilerin ölümden, düşmanlardan yahut gözden düşüp kınanmaktan korktukça, Allah'tan korkmayı unutacakları da kesindi.
Tüm benliğiyle ikrar ediyordu; Allah'tan gayrısına duyulan korkular, temiz iradenin katiliydi. Bir şekilde korkunun kulu olanlar, iradelerini hak yolda kullanamıyorlardı.
Sayfa 209Kitabı okudu
·
22 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.