Geçen gün yemekte orada bulunmayanların aleyhinde söylenenleri dinlerken utancımdan yerin dibine geçtim: Falanca budalaymış, filanca aşağılıkmış, bilmem kim hırsızmış, bilmem kim gülünçmüş. Bu düpedüz insanları arkadan vurmak. Bütün bunlar söylenirken birbirlerine sanki bakışlarıyla, '' Hele sen de bir dışarı çık, senin arkandan da neler söyleyeceğiz, görürsün!... ''diyorlar. Mademki böyle, niçin buluşuyorlar? Bir temiz gülünç yok, candan bir sevgi yok. İsim için, şöhret için birbirlerine gidiyorlar. Böbürlene böbürlene, ''Falanca bana geldi, filancayı gördüm...'' diyorlar. Ne biçim hayat bu? İstemem, eksik olsun. Benim oradan alacağım bir şey yok.
Sayfa 215 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarKitabı okudu
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.