Oğuz Atay'ın "Tutunamayanlar" ve "Tehlikeli Oyunlar" romanları ile "Oyunlarla Yaşayanlar" adlı tiyatro oyunundaki evlilikler, yalnızlık ve iletişimsizliğin burgacında sıkışıp kalmış olan, can sıkıntısı ve bezginliğin eşlik ettiği birlikteliklerdir: "Tutunamayanlar"ın Turgut'u iç sesiyle haykırıyordur: "Canım sıkılıyor Nermin. " (T.68) "Tehlikeli Oyunlar"ın Hikmet'i ise soyut oyunlara kaçıyordur, "insan evindeki gibi olmaz orada, evin-deki biçimde canı sıkılmaz, " (T0.266) diyordur.