Yürüdüm… Yürüdüm… Şüphelerin alaca karanlığından emin olunanın şafağı sökene kadar yürüdüm. Filozof bana, şüphenin bir düşünme daha da doğrusu bir öğrenme biçimi olduğunu gösterdi. Şüpheler; araştırmak öğrenmek, doğrusunu bilmek, düşünmek ve bildiğinden tam olarak emin olmak için bir firsattı.
Elbette gerçek bilginin, ışığın, hakikatin
şüphesiz imanın kaynağını her seferinde kendi çabamla bulamayacaktım. Ancak samimiyetle onun peşinde olursam, ona doğru yürüyor olduğumdan emin olabilirdim. Ben onu bulamasam bile o beni mutlaka bulacaktı.
-ALLAH, OʻNU ARAYANI YOLDA BIRAKMAZ! YETER Ki ARAYIŞINDA SAMiMi OL. EĞER NiYeTiN, KALBiNiN VE AKLININ BÜTÜN SAMiMiYETi İLE DOĞRU OLANI BULMAKSA, ZAMAN ZaMAN YoluNU KAybetsEN Bile, YÖNÜNÜ KAYBETMEZSiN…
Sayfa 29Kitabı okudu
·
26 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.