Bu arada Gilberte hâlâ Champs-Élysées’ye gelmiyordu. Halbuki onu görmeye ihtiyacım vardı; çünkü yüzünü bile hatırlayamıyordum artık. Sevdiğimiz kişiye bakışımızdaki arayış, kaygı ve talep, ertesi gün için bir randevu umudunu bize verecek veya öldürecek olan sözü bekleyişimiz, bu söz söyleninceye kadar, aynı anda olmasa bile birbirini takip eden sevinç ve umutsuzluk hayallerimiz, bütün bunlar, sevilen varlık karşısındaki dikkatimizi fazlasıyla titrek bir hale getirdiği için, sevdiğimizin net bir suretini elde edemeyiz. Belki de buna ek olarak, bütün duyuların bir arada harekete geçtiği, bakışların ötesindeki şeyi sadece gözlerle öğrenmeye çalışan bu faaliyet, canlı bir insanın normal olarak, sevmediğimiz zaman hareketsiz kıldığımız bin şekline, bütün tatlarına ve hareketlerine karşı fazla hoşgörülüdür. Sevilen model ise, aksine kıpırdar; onun fotoğrafları hep bozuktur. Gilberte’in yüz hatlarını gerçekten çıkaramıyordum artık; hatlarını benim için açıp sergilediği ilahi anlar hariç: Sadece gülümsemesini hatırlıyordum. Hatırlamak için gösterdiğim her türlü gayrete rağmen, bu sevgili yüzü tekrar göremiyor, atlıkarıncanın başındaki adamın, şekerci kadının hafızama kesin bir doğrulukla çizilmiş gereksiz ve göz alıcı çehrelerini bulmak beni sinirlendiriyordu; aynı şekilde, kaybettikleri bir yakınlarını asla uykularında görmeyen kişiler, rüyalarında sürekli olarak, uyanıkken tanışmış olmanın bile fazla geldiği, sayısız çekilmez insanla karşılaştıkça, çileden çıkarlar. Acılarının nesnesini gözlerinde canlandıramamanın yetersizliği içinde, neredeyse acı çekmemekle suçlarlar kendilerini.
Sayfa 501 - Yky delta
·
19 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.