İnsanlar hiçbir zaman beni sandığım kadar umursamadılar. Görünmez oldum hep. Ya gördüler görmemezliğe verdiler ya da hiç görmediler.
Aranan özellikleri sağlayan biri olamadım hiç. Ne hanım hanımcık olabildim ne cabbar olabildim. Ne uslu arayana uygun olabildim ne cabbar arayana. Arayanların aradığı özelliklere tam anlamıyla uyamadım hiç. Bende hepsinden biraz vardı. Hiçbir yanım tam değildi. Bu yüzden kimse beni bir yanına tam anlamıyla oturtamadı.
Ben mutluyum aslında kendimle. Böyle olmamı seviyorum. Ama Maslow'un ihtiyaçlar hiyerarşisinde de olduğu gibi sosyal ihtiyaçlarda eksiklik olunca mutluluğu yaşayamıyorsun ya da yaşasan bile rahatlık ve huzurla olmuyor.