Zaten ‘hayat’ dediğimiz bu kapalı dairenin asıl mucizesi, bu “alışmak” değil miydi?
En sevdiğimiz mahlukları bile kaybetmeye alışmıyor muyuz? Günlerce, aylarca, senelerce görmemeye, mutlak, kati bir gurbet içinde yaşamaya alışmıyor muyuz?
Sayfa 35Kitabı okudu
·
31 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.