Gönderi

Sanat eseriydi..
Çünkü Mustafa Kemal benim kahramanımdı. Kahramansız büyümüş biri olarak, içimde birikmiş olan bütün hayranlık, dökülecek deniz arıyordu. Mustafa Kemal'in gözleri o denizle aynı renkte bakıyordu. O da benim gibi ölümden korkmuyordu. Hiç bir şeyi ve kimseyi umursamıyordu. Gerçek bir anarşistti. Hayatı bir merminin üzerinde yaşıyor ve kendisinden önce temeli atılmış hiç bir düzeni kabul etmiyordu. Başkaları tarafından kurulmuş herşeyi yakıp yıkmanın peşindeydi. Kimsenin planına dahil değildi. Kimsenin oyuncağı değildi. Bir saniye sonra ne yapacağı meçhuldü. O yıllarda Mustafa Kemal benim için bir sanat eseriydi. Nesiller boyu damıtılmış insanlığın mükemmel sonucu. Tek bir mükemmel insan için yüzbin çürük nesil. O güne kadar kitaplarını okuduğum bütün büyük ruhların vücuda gelmiş hali. O kadar ilham vericiydi ki korkaklıkla kilitlenmiş kapıların açılması için adını fısıldamak bile yeterliydi.
·
84 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.