MacGregor ın arkadaşlarına Platon’dan ya da Nietzsche’den bahsetmesi unutulmayacak bir şeydi . Bir kere arkadaşlarının Plato ya da Nietzsche’ye dair konuşmasına izin vermeleri için adlarına tesadüfen rastlamış ayağına yatmak zorundaydı ya da bir gece bir barın arka tarafında ilginç bir ayyaş tanıdığını ve adamın bu Nietzsche ve Platon denen tiplerden söz ettiğini söyleyebilirdi. Adlarının telaffuzundan emin değilmiş gibi yapardı. Platon o kadar da aptal biri değildi derdi, mazeret gösterirmiş gibi. Platon un kafasında birkaç iyi fikir vardı, evet efendim, hem de nasıl. Washington’daki şu salak siyasetçilerden birinin Platon ile tartışmaya çalıştığını görmek isterdi. Bu lafın gelişi dolambaçlı tarzla barbutçu arkadaşlarına Platon’un kendi zamanında ne denli parlak bir kuş olduğunu izah etmeyi sürdürürdü.
Sayfa 143Kitabı okudu
·
62 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.