Ve sen geldin.
Uçsuz bucaksız nasıl sevilir öğrettin bana.
Parmak uçlarımla dokunmayı, kırmadan, korkmadan sevmenin tadını verdin kalbime.
Gökkuşağı serpildi kararmış düşlerime, gülüşlerime.
Adı unutulmuş ya da daha adı konulmamış hislere şahit oldu yeryüzü seninle...
Franz Kafka
Milenaya Mektuplar
·
28 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.