Biliyor musun, en iyisi gri olmak. Çünkü beyaz olsan siyaha bulanırsın, siyah olsan beyaza. Bu böyledir bu dünyada. Ne kimse masum kalıyor ne de kötü ve kirli. Yazılmamış kanundur bu hayatın. Belki de bu yüzden en masum sandıklarımızın bile siyaha bulanmış olduğunu görürüz. Bu yüzden gri olmak sorun değil, hemde hiç... Bende hep arada kalıyorum. Bende ne istediğimi, bilmiyorum. Neye ihtiyacım var bende bilmiyorum ki. Bilmem de gerekmiyor. Ne yapmam gerek buna da ihtiyacım yok. Bilmen bir şey değiştirir mi ki zaten? Bilsek belki yaralarımızın merhemini buluruz. İyileşiriz. Ve sonrasında yeniden yaralarınız... Gerçekten merhem saklıyken içinde neden dışarıda arıyoruz bizler? Başkalarına sarılmak evet, iyi gelir. Hemde çok. Ama neden kendine sarılmayasın? Hiç baktın mı aynaya? Hiç 'seni seviyorum' dedin mi kendine? Ne yaşadın inan ki bilmiyorum ve seni tanımıyorum. Ama unutma sen onlarca kar tanesinden birisin. Eşsiz ve özel... Güneş gelecek diye korkmamalısın. En fazla eriyip denize karışırsın :)