Kimsenin belli bir mesleği yoktu bu ülkede. Herkes, her an başka iş yapabilirdi. Şarkıcı zannettiklerin bir anda yönetmen olarak çıkabilirdi karşına, mühendis zannettiklerin pazarlamacı, gazeteci zannettiklerin şovmen... Herkes vasıfsız işçiydi, herkes için mutlaka bir pozisyon vardı. Her iş, herkes için bir basamaktı ama kimse de işinde gerçekten başarılı değildi. Eğer başarılıysan; ya bir yol tutturmuşsundur ya da bir yere kapak almışsındır. Ne okumuş olursa okusun, hangi işte çalışırsa çalışsın aslında herkes mevsimlik işçiydi bu ülkede...
Herkes birbirine hava atmak için yaşardı ve başkalarına ibret olmak için ölürdü bu ülkede. Yaşamanın tek amacı düşman çatlatmaktı ama ölünce de ibret olmak kaçınılmazdı. Cesedine bakıp tahtaya vurmayı, senin ölün üzerinden şükretmeyi çok severdi bu halk. Herkes herkesle ilgilenir, herkes herkese karışırdı ama aslında kimse kimsenin s.kinde değildi. Her birey, bir başkasının potansiyel ibretiydi bu ülkede...
Sayfa 45 - Komik Şeyler YayıncılıkKitabı okudu
·
80 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.