21 Mayıs 2024/Anne&Baba Hac Hatmi ﴾26﴿ İbrâhim’i Beytullah’ın bulunduğu yere yerleştirdiğimizde de şöyle demiştik: “Bana hiçbir şeyi ortak koşma; tavaf edenler, kıyamda duranlar, rükûa ve secdeye varanlar için evimi tertemiz tut. ﴾27﴿ İnsanlara hac ibadetini duyur; gerek yaya olarak gerekse yorgun argın develer üzerinde uzak yollardan gelerek sana ulaşsınlar. ﴾28﴿ Böylece kendileri için faydalı olan şeyleri açık seçik görsünler ve Allah’ın onlara rızık olarak verdiği, belirlenen günlerde kesecekleri kurbanlık hayvanlar üzerine O’nun adını ansınlar. Artık onlardan hem kendiniz yiyin hem sıkıntı içindeki yoksulları doyurun. ﴾29﴿ Sonra kalan hac fiillerini tamamlayıp temizlensinler, adaklarını yerine getirsinler ve o kadîm evi (Kâbe) tavaf etsinler.” Biz bu hatmi, ailece, anne babamızın haccı için okuduk. Daha doğrusu peygamber efendimize bir hediye olarak göndermek istedik, selamımız ile birlikte. Rabbim kabul etsin. Hac ibadetinin yeri her Müslümanın gönlünde KOCAMANDIR. Kimi hiç görmediği halde aşıktır, kimi de etrafında pervane olduktan sonra vurulur Kabe'ye. İki grubun da hakkı vardır. Çünkü kalpleri evirip çeviren Allah'tır. İster öylesini, ister böylesini verir; ama muhakkak verir. Biz Hac'cı müslümanlığa has bir ibadet gibi düşünürüz ama ayetlerle sabit; kadim bir ibadettir. Yine herkesin müthiş zor gördüğü bir ibadettir. Bunun farklı farklı sebepleri var. Ben kendi kanılarımı paylaşacağım. Hacı, her şeyi bilmek zorunda diye düşünür insanlar. Hacı 'artık' yalan söylemez, haram yemez, küfür etmez, zina etmez,riyakar olmaz; Hacı -maz, -mez. Hepsi doğru ama başındaki ifade kusurlu. İslamın bir şartı yerine geldi diye insan komple değişir mi? Mantıken soruyorum? Çünkü bence din dümdüz mantıktır. Dinde bir şey ya mantıklıdır ya da mantıküstü. Mantıklı olan düz kabul edilir, mantıküstü olanın izahı yoktur, tek izahı bir yaratıcıdır. O yüzden dinde her şey aslında mantıkidir.(dumanları hissediyorum buradan) Neyse. Hacı oldu diye değil, müslüman olduğu için -maz, -mez'dir insan. Tüme de varsak, tümden de gelsek bu budur. Şimdi yukardakiler olmadan zaten hac mebrur olmaz diyeceğim, çok olacağım. Hoş islamın şartları da imanın rükünleri de bu mantıkla çalışır ama. Demiyorum bir şey, sesli düşündüm... Zor zor, bu yargı modunu açabileceğim bir durum değil. Ama tek yargıladığımın 'başkaları' olmadığının anlaşılması için şunu söyleyeyim; anne babamla hacca gitmeyi isteyip kendimi durdurmama tek sebep Hac'dan sonra yukarda yazdığımın benzeri şeylerden arınmamış olduğumu fark etmek bedbahtsızlığı olur diye korkmamdır. Ben bir umre yaptım , oradayken asla layık olmadığım hisler yaşadım, sonraları da hislerimi en kötü şekilde berbat ettiğimi düşündüm. Bu da bir nefis mücadelesiydi şimdi biliyorum. AMA azıcık tecrübemle şunu söyleyeceğim: Vallahi billahi çok zor bir ibadet HAC. Yani yolun, yapılacakların çok çok üzerinde meşakkati. Her zaman Allah'ın bundan bir muradı vardır diye yapmak gerekiyor her şeyi. Akıl almaz hislerle yaşanan bir ibadet, ama çok da kolay yerle bir edilebilir. Zor ama başaranlar olduğuna eminim. İşte. Dilerim anne babamız o insanlardan olur.

Kur'an-ı KerimKolektif · Hayrat Neşriyat · 20235 okunma

·

62 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Seren