Takma kafana,
Yol vurunca,
Geçen zamanalara.
Bir soğuk alır başını,
Yağmur küsmüşse eğer,
Hiç bir şeyle yorulma.
Aklımda ağır giden bir yol,
Güneşe yetişemez.
Yorgun düşer hayâsızca akınlar,
Zıt şehirlere nazır.
Kafaya takma,
Çünkü ağır gelir.
Saç tellerime pislikler,
Saatim belki üç dakika geri.
Eski yollarda yine aynı his,
Yeni kalkmış sis.
Şair eline kalemi alınca,
Kelimeler oluyor zakir.
Ne olacağını bilmeden,
Sıkıntı yapma.
Elbet öyle bir geçer,
Aynı şeyler yaşanır perdenin ötesinde.
Sersemleşmek üzere,
Sabah ki yorgunluk ağır basar üzerine.
Saç telleri yaşlanıyor ağırdan,
Sessizlik Şüheda'dan...
Olur zaman pınarlardan,
Benzerlerine denk gelirsin hiç kimseye benzemeyeceklerin.
Hiç sıkıntı yapma,
Sakin dur...
Bugün yirmi dört saatten kısa,
Bir anda geçiyor her şey oysa.
Ah şiirler olmasa,
Güneşler gerçekten doğmasa da.
O da batacak aşkı ayın huzurunda,
Kafaya takma buda geçer sonunda.
Hiç anlamıyorsun sabahkileri,
Sadece dönüşün var sokaklarda.
Umutların kalbinde taşınca,
Bakma yavana akan sulara.
Takma kafana çünkü ağır gelir,
Mevladan sana huzur gelir.
Düşünce bir terazi de,
Ömür bir kafeste.
Sen hep güldükçe,
Bütün duvarlar yıkılır.
Otobüsler, yollar gibi,
Bir akıp dolmak gibi bir yerlerde.
Saatler geçince kendi kendine,
Hiç bir şey kalmamış eskilerde.
Hangi gündeyiz acaba?
Oda unutuldu sonunda.
Bir zaman çizelgesi üzerinde,
Her şey kalpte olur oysa.
Herkes ona benziyor,
Herkes şu bu oluyor.
Herkes herkes oluyor,
Olmaktan öteye geçmiyor.
Bakalım bu yolun akşamı,
Ne olur neden olur bilinmez...
AYKUT BARIŞ ÇELİK