çocuklar evlerden çıkmazlar. çocuklar oyunlara inanırlar çünkü inanmayı isterler. işte bu yüzden, inanmak kolay olduğu için çocukluk güzeldir. keşke çocuk olsam demek, keşke bana söylenen bütün yalanlara inansam demektir aslında. tatlı bir uykuda güzel bir rüya görüyor gibi. oysa bir gün evlerden çıkarsınız. dünya sandığınız o dört duvardan çıkarsınız, şehre çıkarsınız. bu büyük şehre, istanbul'a.
ben istanbul'u hiç görmedim. ama şehri biliyorum. bu şehrin en karanlık noktalarını biliyorum. babam bana karanlığı öğretti, o karanlıktan nasıl çıkacağımı. şehrin kalbini nasıl bulacağımı öğretti. çünkü bir gün büyüyebilirdim. bir gün ölmemek için kendimi korumam gerekebilirdi. babam iyi bir adamdı benim, kötü değildi. çünkü kötüler ümit etmezler. kötüler sadece isterler, istediklerini alırlar. babam istediğini alamadı. büyümeden öldüm ben, demek ki babam kötü biri değildi. bana oyunu nasıl kazanacağımı, şehrin kalbini nasıl bulacağımı bu yüzden öğretti.
ben kazandım. çünkü çocuklar her zaman kazanırlar.
artık her şeyi biliyorum. şehrin kalbini siz bilmiyorsunuz ama ben biliyorum. çünkü ölüler her şeyi bilirler.