''Sana bakınca aklıma ne geliyor,biliyor musun,Pamuk?''
İç çektim en içlisinden.
''Bela paratoneri?''
Güldü bu cevabıma.Ama kendi cevap vermek için hiç beklemedi.
''Vatan.''
Konuşmadım.Konuşamadım.Öylece baktım dünyanın en güzel kehribarlarına.Sarı ve yeşille bezenmiş en güzel tonlara.Ben oyuntumdaki eli yavaşça gidip geldi kıvrımlarımın üzerinde.''Bu kız varya,diyorum,''dedi.''Benim vatanım.Evim.Yurdum.Sığınağım.Edirne'den Kars'a karış karış toprağım.İzmir'in dağlarında açan en güzel çiçeğim,mavi mavi bakan Atatürk'üm,neşe saçan cumhuriyetim.''Alnını alnıma yaslayıp burnunun ucunu narince değdirdi yanağıma.''Ellerin,parmakların,dudakların,gülüşün,bakışın,tenin,kokun,vatanımın binbir parçası.''diye devam etti müptelası olduğum ses tonuyla.''Kutsal,korunası,tapılası,uğruna ölesi...''Dudağımın kenarındaki yaranın üzerine minik bir öpücük bıraktı.''Benim...''
Sayfa 369Kitabı okudu
·
62 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.