Ölüm gibi gözleriniz…
”bu bir iltifat mı?”
Hayır bayım,bu bir iltifat değil.Siz,ölümün ta kendisisiniz.
Ah,ne zor size bunları anlatmak.Sessiz bir intihar gibiydi gidişiniz.
O günden beri kalbimi uzun ve korkunç duvarlar arasında saklıyorum.Ve artık o kadar korkutucu gelmiyor o duvarlar.
Kendimden ve kalbimden bir hayli uzağım.Bir hataydı sevmek.
O simsiyah kalbinize papatyalar açtırmak imkansıza yakındı.Artık gülemiyorum,artık sevemiyorum.
Artık ağlayamıyorum.Bakmayın öyle gözlerime,zira ben hiçbirşey anlatamadım.
Siz,sizi seven kadını,çoktan öldürdünüz.Boğdunuz onu.Nefessiz bıraktınız.
Çırpındı önce,kurtulmak istercesine.
Gözlerinizdeki acımasızlığı gördü ve çırpınmayı bıraktı.
Bilemezsiniz siz,
sahi siz hiçbirşeyi bilemezsiniz.
Ben katilimi sevdim,ölümüm kaçınılmazdı.
İnanmak istedim aşk ve güzelliğe.
Oysa ben şimdi bunlardan çok uzağım.Gözlerimden okunmaz artık hüznüm.
Siz,içimdeki mutlu kız çocuğunu çoktan boğdunuz.
Artık hiç olmayacak hayaller kurmuyorum. Çiçekleri izlemiyorum.
·
167 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.