Hiçbir mutlu aile tablosu sonsuza dek sürmüyor.Hepsinin ocağına elbet bir gün o ateş düşüyor.Mesele, sevdiklerimizle olabildiğince çok anı biriktirebilmek.Hayat tam olarak bundan ibaret.Çünkü, anısı az olanın, pişmanlıkları çok oluyor.
ne kadar anı biriktirilmiş olsa da elinden kayıp gidince insan keşke demeden, daha fazlasını dilemeden edemiyor diye düşünüyorum.. kim diyebilir ki evet gitti ama anıları bana yetecek kadar fazla..
Bilmiyorum tecrübe ettin mi bu durumu lakin hiç anı biriktirmemiş olana göre elbette anısı çok olanın bir nebze pişmanlığı az olacaktır bunu unutma, keyifli okumalar ;)
Ama anısı fazla olanın da geride bıraktı yıkılmışlık ve hiçlik daha fazla oluyor, daha bi yaralıyor.....
Sanırım öyle ya da böyle, insanlardan ziyade; anılar bizi üzecek..... üzüyor...
Kastettiğim üzmeyecek anılardır. Kayba engel olamazsın Yasemin, anılardır bizi ayakta tutan, ya da yıkan.Nasıl anı bıraktığın da önemlidir bu sebeple bir yerde.