Oscar Wılde'ın kitabında "Biz mutluyken her zaman iyiyizdir fakat iyi iken her zaman mutlu değilizdir." diye bir söz okumuştum. Wılde iyilik halini devamında şöyle tanımlıyor "İyi olmak, birisinin kendisi ile uyum içinde olmasıdır."
Aslında burada yan ürünün ana maddesi, var olan iyilik hali. Bizler belki de bunu fark edemiyoruz. Hammadde olarak mutluluğu görüp pozitifliğin sürekliliğini arzuluyoruz. Oysa ki iyilik halinin bize getirisi olan kendimiziz tüm boyutlarıyla, en geniş haliyle.