"Güneş bu mahallede her gün hüzünle batıyor. Sanki son batışıymış gibi, yarın yokmuş gibi."
Günlerdir hiçbir şey yapmadan sadece güneşin doğup batışını izleyen genç kız nihayet evden dışarı çıktı. En acılı gününe ait son anısını bu kadar geç hatırladığı için kızgındı kendine. Artık gerçeği öğrendiğine göre bir şeylerin değişmesi gerekiyordu. Kızgınlığı, suçluluk duygusunu şimdilik bir kenara bırakmalı, kendini suçlamaya harcayacağı vakitte sorunlarını çözmeye ve kabullenmeye çalışmalıydı. Hem sonunda belki bazı cevaplar bulurdu. Şimdi yapması gereken, insanların kal- bini tam anlamıyla iyileştirebileceği bir iş ve mekân bulmaktı. Burada, Marigold denen bu kasabada.
·
25 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.