Günəş batırdı. Tanımadığı şəhərin yad insanları, Salehin ətrafından keçərkən dönüb ona baxmırdılar. Əslinə qalsa bu Salehin vecinə belə deyildi o sadəcə yaşadığı anın dadını çıxarırdı. İtmiş xəyallardan və ümidsiz ümidlərdən geriyə, ancaq bunlar qalmışdı. Skamya və batan günəş. Bəzən gözü dolurdu, amma sadəcə dolurdu. Gecələr boyu axıtdığı yaşlar,