Öyle ya ;Türkü gibiydi saçların, Türkü gibiydi gözlerin,
Ben türkülerimi söylerken,Her yazdığımı sana dinletirdim, Bilmezdim ben, nerde ne koyulacağını, Virgülle noktayı hep sevgili zannederdim, Biri kaybolurken öteki yok olacak zannederdim, Ben yazar hüzünlenirken, Sen ayır şu kelimeleri derdin, Ben imlanın sırası mı dedikçe sen karalayı verirdin, Şimdilerde daha çok karalar oldum,
Hatalarım geldikçe aklıma ortada ne söz kaldı ne sen.