O senin olmamıştır zaten,
Gittiğin yol işte.
Gidemedin sende aşkın esintisine,
Çünkü senin yaprağın yeni yeşerdi.
Sen bilmedin daha ne olacağını,
Kendi kendine yağmurlar yağdırdın.
O senin hiç olmadı zaten,
Dualarını kaçırdın,
El pençe hayalinde.
Kendini unutma bak,
Sen bir anlık değilsin buralarda,
Hep lazımsın gün doğumuna.
Akşam olmuştu ya hani,
Her şeyi bir anda unuttun aslında.
Çekme nefesini içine,
Dar gelir o zaman sokakların sana.
Demek ki kısmet değilmiş her şey,
Ölüme ne gerek var?
Her şey münezzehtir kalpten,
Rahat sal kendini akışa.
Bir acayip havada,
Rüzgârlar esip durduğunda.
Nasip değilse bu şehirlerde yürümek,
Bir anda neler olur hiç çözemedim aslında.
Hep yarım kaldığını zannediyorsun,
Daha da parçalanıyorsun.
Göz göze gelemiyorsun,
Her şeyin parçalanınca.
Yağmur da nasibin güneşte,
Bir hırçın dalgalarda ne yapacağını bilemeden...
Denizlere çıkmışsın hep,
Haykırıyorsun ki bomboş.
Çok boşuna bir hâl bu alır,
Kendi nazarına hep.
Ne demeli buna?
Bende daha tecrübe edinemedim nasıl olsa.
Sen "olmaz" diyorsun kalbin "olur" diyor,
Ve hayat bir yol çiziyor,
Nereye gideceğini bilemeden.
İşte sonra böyle,
Hiç bir şey anlamadan,
Anlayamadan işte böyle.
AYKUT BARIŞ ÇELİK