Uzun süre önce alıştım susmalara, sustu benimle acıyan sabır...
Sustu uzun zaman önce içimde sakladığım kahır.
Gözlerim konuşuyor yalnız, onunda dilinden anlayanım yok.
Saçları ağardı hayallerimin, nemlendi umutların kirpikleri...
Yalnızlığın duvarına yaşlanan yüreğime inat,
etrafımda uzaklaşamayacağım bir kalabalık.
Kimse görmüyor ama ben susuyorum yine acılarıma...
Susmasını öğretiyorum durmadan konuşan dilime...
Sayfa 350Kitabı okudu
·
38 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.