“Aman Tanrım,” dedim. “Ben.” Yarı uykulu, yarı giyinik. O. Kalbi küt küt atarken, yerde çömelmiş. “Bana söylemedin.” Yalnızca bu gerçeğin diğerlerinden çok daha kötü olduğunu ağzımdan çıkana kadar fark etmemiştim. “Neden bana söylemedin?”
“Bilmeni istemedim. Filippa— belki de delidir, bilmiyorum, hiçbir şey onu etkilemiyor ama sen… Oliver, sen—”
“Ben ne, James? Anlamıyorum.”
“Bana asla şu anda baktığın gibi bakmanı istemedim.”
·
27 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.