Gönderi

Yıllardır içerimde itinayla sakladığım her şey ve yılmadan , yorulmadan biriktirdiklerimin tamamı dökülüyordu ruhumun dallarından bir bir. Mesafeleri kat ettikçe, sonbaharda yapraklarını döken ağaçlar gibi bütün fazlalıklarımdan soyunuyor, soyunuyordum. Hayat yolunun bir garip, bir muzdarip yolcusuydum şimdi. Gönlü kırık, bağrı yaralı bir kuş gibi gidiyordum arkama bakmadan.
3 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.