Herkesin bir daha eski kendi gibi olamayacağı günlerinin başladığı bir an vardır. Öyle bir olaylar silsilesidir ki her biri hizmet eder bu yeni kendisine. Bazıları vardır, bu yeni kimlikte mutludur. Ama kimileri de vardır ki o en temiz eski benliğine acılar içinde kıvranarak hasretlik çeker. Bir de benim gibileri vardır. Zifiri karanlık içinde doğru yolda mı yanlış yolda mı olduğunu bilemeyen. Sahi mutlu muyum acı mı çekiyorum? Galiba yeni kabuğumda acı bir kahkahayla yad ediyorum eski benliğimi. Gülerken gelen gözden yaş gibi. Hem sahte hem en gerçek. Mutluluk içinde hüzün, anı yaşarken geçmişine hasret. Gülümsemenin en acı tonu…
·
51 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.