Burada her aile Vater’in kulu kölesi olmuş. Hepsi de öküzler gibi çalışıp, Yahudiler gibi de para biriktiriyorlar. Diyelim ki Vater birkaç gulden biriktirdi, kendi sanatını ya da toprağını büyük oğluna bırakmayı düşünür hemen. Bu nedenle de kızı çeyiz parası yerine hava alır, çeyizi olmadığı için de zavallıcık koca bulamaz. Küçük oğlana gelince, onu ya uşak gibi kullanır ya da paralı asker olarak satar. Bundan elde edilen para da baba sermayesine eklenir. Burada sürüp giden bir gerçek bu! Ben sordum soruşturdum. Bütün bunlar tek bir neden adına, abartılmış dürüstlük adına yapılır. Hatta küçük oğlanın bile dürüstlük adına satıldığından en ufak bir kuşkusu yoktur. Ne ideal bir çözüm! Kurban bile sunağa sevinç içinde gidiyor! Eee, sonra? Sonrası şu; büyük oğlan için işler hiç de istenildiği gibi gitmez: Onun da gönlünde yatan ama parayı bir türlü tamamlayamadığı için evlenemediği bir Amelia’sı vardır. Kız olsun, bu oğlan olsun tüm erdemleriyle beklerler ve güle oynaya kurban olacakları sunağa giderler. Amelchen’in avurtları günden güne çöker, bir kız kurusu olup çıkar zavallıcık. Sonunda, yani yirmi yıl sonra dürüstlük ve erdem sayesinde yeterince para biriktirilmiş, sermaye büyümüştür. Vater, kırk yaşına varmış oğluyla otuz beş yaşındaki pörsük memeli, kırmızı burunlu Amelia’sını gözyaşları arasında kutsar… Erdem üzerine etkili bir nutuk atar. Derken ölür gider. Artık erdemli bir Vater olma sırası büyük oğlanındır. Aynı öykü sil baştan!.. Elli ya da altmış yıl sonra birinci Vater’in torunu gerçekten de büyük bir sermayenin sahibi olmuştur. Bunu oğluna bırakır, o da kendi oğluna… Böylece beş-altı kuşak sonra bu aileden bir Baron Rotschild, bir Hoppe ve Ortakları firması ya da şeytan bilir artık ne çıkar! Gerçekten de çok görkemli bir manzara, öyle değil mi baylar! Bir ya da iki yüz yıllık sürekli emek, sabır, zekâ, dürüstlük, kararlılık, dayanıklılık, ileri görüşlülük ve dam üstündeki leylek… Bundan daha fazla ne isteyebilirsiniz ki? Bundan daha yüce bir ülkü olamaz; kendi bakış açılarından tüm dünyayı yargılamaya başlarlar ve kendilerinden azıcık değişik olanları bile suçlayıp mahkûm ederler. İşte böyle. Ama ben Ruslar gibi sefahat içinde yüzmeyi ya da rulette para vurmayı yeğlerim. Beş kuşak sonra Hoppe ve Ortakları olmak istemiyorum. Parayı kendim için istiyorum, kendimi servet edinmek için kullanılacak bir etken olarak görmüyorum. Zırvaladığımı biliyorum ama buna aldırış etmiyorum. Düşündüklerim bunlar işte!
Sonsuz Kitabevi
·
65 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.