Agu’nun kalbi yorgunmuş.
Umudun kalbi, güzel düşünceler yorgunmuş.
Aya’nın ruhu yorgunmuş.
Mutluluğun ruhu, huzur yorgunmuş.
Ve bu cümleleri yazan ben de yorgunmuşum.
Hem de öyle çok yorgunmuşum ki sana anlatamam
küçük dostum.
Belki de sen küçük dostum, sen benden bile daha çok
yorgunmuşsun.
Sadece sen, ben ve diğerleri de değil…
Zamanın kumları da yorgunmuş.
Yorgunluğun kendisi de yorgunmuş.
Kısaca sana en başından söylediğim gibi küçük dostum
Masaldaki herkes ve her şey çok yorgunmuş.
Ve tüm bu yorgun cümlelerden sonra da,
Ay perisi Aya ile küçük kara aguti Agu için artık veda
vakti de gelmiş.
sayfa 318 son paragraf ile sayfa 319 ilk 6 paragraf