youtube.com/watch?v=V4B9EjV... Bu şarkı ile bu kitap ne alaka derseniz, demeyin. Kafamın içinde de Fadime'nin düğünü var diyebilirim. Fakat yine ne yapıp edip, şarkıyı gediğine oturtacağım, merak etmeyin ;) Başlıyoruz... Kahramanımız Ted Barton, karısıyla birlikte tatile çıkmışken, direksiyonu doğup büyüdüğü kasaba olan Millgate'e kırar. Adamın canı nostalji çekiyorken karısı mızmızlanıp durur, sürekli bir memnuniyetsizlik hali falan... Abi dedim, Allah sana başka acı dert vermesin, ama bir bakıyoruz ki vermiş. "Ne ümitle geldik minnak Millgate'e, Allah sonumuzu hayır getire, alacaklı haciz koymuş Chris'e abovvv... :D" Çocukluğunda bıraktığı kasabanın yerinde yeller esiyor. "Buralarda ağaçları kesmişler, yerlerine taş duvarlar dikmişler, sevdiğimi başkasına vermişler" kabilinden bir değişim değil de, kahramanımız çocukluğundan hatırladığı ne varsa hiçbirini yerli yerinde bulamıyor. Girdiği her dükkanda, sorduğu her insanda şaşkın yüzler, tatmin etmeyen cevaplar, kaçamak haller. Sanki dersin ki Münih diye İstanbul'a bırakmışlar kahramanımızı. O da "hemşerim, Allahını seviyorsan dogru söyle, burası Münih'tir deel mi?" gibilerinden dolanıyor bir süre. Neyse, nemrut karısından bir süreliğine kurtulup, kendine kalacak bir yer ayarlayıp, kafasını da yavaştan toparladıktan sonra macera başlıyor nihayet. Bu arada, bu detayı atlarsak olmaz. Kasabanın bıraktığı gibi kalmadığını fark ettikten sonra Barton, eski yerel gazetelerin sayfalarında kasabasına dair izler aramaya koyuluyor ki bir de ne görsün? Kendisi aslında ölmüş! Evet, yanlış duymadınız. Kasabadan taşındıklarını sanıyor aslında ama o tarihte kızıl salgınında ölmüş Ted Barton. Ayrıca anne/baba adı da kayıtlarda farklı şekilde geçiyor. Bambaşka bir gerçeklik anlayacağınız... Bu kısım bende kitabın sonunda dahi aydınlanamadı ya, neyse. Kalacak yer dedik, kahramanımızın kaldığı pansiyonun sahibesinin oğlu Peter ve kasaba doktorunun kızı Mary de hikayenin önemli parçaları. Bunları detaylandırmaya gerek yok. Yalnız başlıktaki hayvanat da bu arkadaşların yardımcıları olarak arz-ı endam ediyor. Öylesine yazmadık yani ;) Kasabanın akıbetine gelecek olursak, acaba kentsel dönüşüme mi uğradı, kat karşılığı müteahhite mi verildi, rantsal peşkeş mi var diye düşünürken bunların hiçbiri olmamış. Meğer minnak kasabamız, iyi ve kötünün savaş alanı haline gelmiş. Ormazd ile Ahriman burayı cephe haline getirmiş, çarpışıp duruyorlar. Kasabanın eski haliyle yeni halinin birbirinden farklı oluşu da bununla alakalı. Bu isimleri ilk kez duyan ben, vikiden yüzeysel bir bilgi edinmeye kalktığımda, bu karakterlerin Zerdüştlükte de yer alan Ahura Mazda ve Ehrimen olduğunu öğrendim. Farklı mitolojilerde farklı isimlerle de yer alıyorlarmış, derin araştırma yapmak isteyenler buyurabilirler. (Bu arada, yukarıda adı geçen Chris kısmını da havada bırakmayalım. Kahramanımızın tanıştığı ve kurgu boyunca kendisine eşlik eden dostlarından biri) Gelelim şahsi fikrime. Kurgu fena değildi. Ama "vaovvv" çektirecek türden de gelmedi bana doğrusu. Belki de ilk Philip K. Dick kitabımın biraz daha çarpıcı olmasını beklediğimden böylesi bir izlenime kapıldım, normaldir. Mitsel karakterler üzerinden kurgu yapmak fikri hoşuma gidiyor ama yine de. Bu yönüyle kitabı olumlu değerlendirebilirim. Yayınevi güzel, kitabın baskısı, kapağı vs güzel, yer yer baskı hatalarına rast geldim okurken, o açıdan azıcık falsosu oldu doğrusu. Serinin elimdeki 13 kitabından ilkini okumuş olmanın tadını çıkarmak, devamında daha da iyi kitaplara denk gelmek gayesindeyim. Haydn size de keyifli okumalar ;)

Kozmik KuklalarPhilip K. Dick · Alfa Yayınları · 2019132 okunma

·

267 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Post Mortem