176 syf.
10/10 puan verdi
kitap, gizlice ailenizin içinden; sevdiğiniz birinin mektuplarını bulup karıştırıyormuşsunuz hissi veriyor kesinlikle. kitabın giriş bölümünde ,emeği geçenlerce, basım sürecinden bahsediliyor. basım süreci mektuplaşanların vefatından sonra olmuş. bu yüzden biraz zorlu ve titizlikle geçen bir süreçmiş. vekaleti veren kişi de nahit hanımın aile bireyiymiş. nahit hanım ölünceye kadar basımlarına izin vermeyerek gözü gibi saklamış bu mektupları... nahit hanımın, orhan veliye; ölümünden 2 gün önce yazdığı fakat gönderemediği son mektup ise bu mektup destesinin arasındaymış. bu yüzden kitabın en sonuna onu da eklemişler.
okurken sürekli bir şeyleri ekstra araştırma isteğiyle doluydum. nahit hanımın ve orhan velinin çevresi edebiyat dünyasının hazineleriyle dolu çünkü. kim kimdir, bu necidir diye bir sürü blog ve site gezdim. çok keyifli bir okumaydı. böyle yapmak zorunda değil kimse ama ben bu şekilde bilgileri googlelayarak daha çok içselleştirdim 'karakterleri'.
orhan velinin parasızlığı beni çok yaraladı. çoğu yerde gözlerim doldu. hatta ağladım. eski zamanlarda yaşanan bu durumların şu devirdeki yansımaları geldi gözlerimin önüne. parasızlık yüzünden yaşadığı zorlukları kelimelere döktüğü yerler çok etkiledi. paltosu, ayakkabısı olmadığı için ankaraya gidemediği zamanlardan tutun, mektubunu yollayacak birkaç kuruşunun bile olmadığı günlere...
mektuplar 3 yıllık bir zaman dilimini kapsıyor. okurken yavaş yavaş orhan velinin ölümüne yaklaşıyoruz. bunu düşünmek belki de beni böylesine üzen şeydir. hayatın sona ereceğini düşünmeden planlar, programlar yapıyor orhan veli. saadete ereceği günleri bekliyor. ve eremeden göçüp gidiyor dünyadan. cebinde birkaç kuruşuyla...
kitap bazı yerlerde 'sıkabilir' çünkü günlük hayatın ta içinden şeylerden bahsediyor orhan veli. at yarışlarıdan tutun da, etraflarındaki isimlerden selamlar, dönemin önemli olaylarına atıflar vesaire... edebi bir kaygı ile değil, gerçekten sohbet ve iletişim için yazılmış çok içten ve samimi mektuplar okuyoruz. ama o edebi kaygı olmasa bile orhan veli yine o şair. ve şairliğini konuşturuyor.
bu kitap, hayatımın görece uzun bir zaman diliminde bana eşlik etti. kitabı bitirdiğimde, ister istemez, inceleme yazmak için çok büyük bir istek ve heyecan duydum. henüz dakikalar oldu son mektubu okuyalı. kitabı okuma serüvenimin bu denli uzun olması tamamen benim suçum, kitabın hakkını veremedim. hayat koşuşturmacası... bahaneler... fakat olması gereken belli ki buymuş. ayrıca, kitabı okurken bilmediğim kelimelere tdk'den bakarak ilerlediğim için; okuma sürem uzasa da, daha keyifli ve eşsiz bir hale geldi. çok çok güzeldi kitabın üstüne bilgiler, notlar almak.
ilk 90 sayfayı bu görece 'uzun' süreçte azar azar okurken
son 80 sayfayı bir oturuşta bitirdim. 10\10 bir deneyimdi. mektup okumayı çok seviyorum. yaşasın mektuplar.
Yalnız Seni Arıyorum 
Orhan Veli Kanık
·
32 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.