İnsan ilk doğduğunda boş bir tuvaldir ve büyüyüp geliştikçe o tuval de renklenir . Bir insan dönüp baktığında hissettirlen güven kadar lacivert , hissettiği huzur kadar yeşile boyandığını görür . Özenildiği kadar pembe , sevildiği kadar saf beyaz ...
Bugünün de var olabilmesinin ve çocukluğun o saf renklerini korumasının temelinde hep bu duygular yatar . Bana göre tüm bunların temelinde ise " Baba " figürü .
Eğer babanız tehlikeliyse , kırmızı ; gücün , tutkunun , hırsının kurbanı ise tuvaliniz siyaha boyanır . Benim tuvalimin bir kısmı siyahtı ve üstünde ise büyük kırmızı lekeler vardı .