Şafakparesi, Fırtınaışığı Arşivi serisinin ara kitaplarından biri; Sınırsız Arcanum'dan (içindeki bir bölümden) sonra ise ikinci. İki ara kitabın da verdiği keyif harikaydı ama Oathbringer'dan sonra Şafakparesi bana az da olsa tatlı bir mola hissi verdi ve bu o kadar iyi geldi ki anlatamam. İlk karşılaşmamızın ardından Rysn'i tekrar göreceğimize emindim ama ara kitabın ana karakteri olmasını da hiç beklemiyordum doğrusu. Bir yandan da sevindim buna çünkü gerçekten çok tatlı ve zeki bir karakter. Zor anlarda, özellikle de ölümle burun buruna geldiği zamanlardaki kontrollü hali ve soğuk kanlılığı hayran olunmayacak gibi değildi. Ayrıca Lopen ve Şerit'i okumak da son derece keyifliydi. Hikayeye olan katkılarını ve karakter gelişimlerini çok sevdim. Sanderson'un karakterlerini bu kadar çekici yaratmasına gerçekten bayılıyorum. Bu arada Lopen'e şu çıkışında tamamen katılıyorum; "Bunun havası nerede?" diye hesap sordu Lopen gökyüzünden. "Dramatik zamanlama nerede? Bu işi hiç beceremiyorsun be penhito!" Adam az kalsın ölüyordu ve sen sözleri odasında iyi tamam daha az espri yaparım dediğinde mi kabul ediyorsun? Bu işten cidden anlamıyorsun be Fırtınababa. Ha, espri anlayışın Lopen'den çok daha iyi orası ayrı tabi. Son olarak, Uykusuzlar'ı daha yakından tanımak (özellikle Nikli) açısından da kitap ayrıca güzeldi. Rysn'in ana karakter olması bir yana asıl konu aslında Uykusuzlar üzerineydi desem yanlış olmaz herhalde. Sanderson bu konuyu Rysn üzerinden bir deniz macerasına dönüştürüp mükemmel bir iş çıkarmış yine ortaya. Ne eksik ne fazla, her şeyiyle çok iyi bir okumaydı. Kitabın her sayfasından keyif alarak okudum. Çok mutlu olduğum için bir kere daha söyleyeyim; Sanderson'ın bu kadar ince bir kitabını okumak ekstra keyifliydi benim için çünkü diğer bütün kitapları göz sağlığını tehdit eden cinsten. Lütfen daha fazla ince kitaplar yaz, lütfen..

ŞafakparesiBrandon Sanderson · Akılçelen Kitaplar · 202284 okunma

·

53 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Ece Çelik