Çünkü benim ülkemde tersinden işleyen çok değer var. Manşetler tek günlük, nice sarsıcı olay arada kaynar gider. Diplomaya, eğitime değer verilir hesapta, ama günlük hayatta asıl saygıyı kapkaçla köşeyi dönenler görür. Çok fazla düşünenler çoğunlukla cezaevlerinde yerini alır da azılı suçlular kuş misali konup uçar oraların saçaklarına.
Gençler çok çabuk yorulur. Ne istediğini bilememenin, istediği şeyin belki de hâlâ o ülkede bir seçenek olarak sunulmamasının yılgınıdırlar. Para kazanma telaşıyla belki de hiç istemedikleri işlerde bir ömür tüketirler. Onların buradaki yaşıtları devletin maddî desteğiyle küçücük yaşlarında ayaklarının üzerine basıveriyor oysa. Buradakilerin yüzünde olsa olsa her şeyi tüketmenin tatminsizliği var, bizimkilerdeki gibi hiç başlayamamanın değil.
Hemcinslerimi de ilgiyle izliyorum. Buranın kadınları kendine daha güvenli duruyor. Cinsellikleriyle daha barışıklar, herkesin hayatı kendine. Yasalar zaten onlardan yana, özel alanlara saygılı. Kılık kıyafet konusunda da çok rahatlar çünkü kendileri özel olarak istemedikçe kimsenin onlara baktığı, tacizde bulunduğu yok. Kuşkusuz tek tek yaşamlarına girildiğinde onların da nice sorunu çıkar, ama bizim mücadele ettiğimiz pek çok konu onların en doğal hakkı. Hal böyle olunca kendilerine dair bir yaşamları olduğu hissi çok erken yaşlarda ağır basmaya başlıyor. Çocuk doğurmayı bile başlı başına bir fedakârlık olarak görüyorlar.
Sayfa 53Kitabı okudu
·
3 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.