Belki 2 milyar müslümanız, aynı hadisleri mi okuyoruz? 50 tane müslim ülke güya... Hayatımda hiç bu kadar beddua etmedim. Belki beşyüz defa Allah belanı versin, Allah belasını versin demişimdir. Ama şimdi ettiğimin yanında bir hiçmiş. Çünkü bugüne kadar yaptığım bedduanın hiç bir önemi yokmuş. Çünkü benim şimdiye kadar yaşadığımı sandığım bütün acılar hiçmiş. Şimdi dönüp baktığımda Allah sana akıl fikir versin seren diyorum. Ama kendime kızmıyorum. Çünkü dünya tam olarak böyle kurgulanmış. Saniyelik kararlar ve hisler. İnsan. Hem çok kıymetli hissediyor kendini hem de bir anda balon gibi sönüyor. İkisi de gerçek. Çok karışık. Ama gerçek bu. Ben hem çok kıymetliyim hem de bir toz zerresi bile değilim kâinat kitabında. İkisi de doğru. Anlatmam çok zor ama anlama sebebim zor değil. Emin olduğum tek şey şu: Kimsenin canı bir diğerinden daha bir kıymetli değil. Yani şu an tepemize bomba yağmıyor diye daha şanslı filan değiliz. Ödümüz kopacak şeye seviniyorsak, acınacak durumdayız. Herkesin kendi imtihanını için geldiği bir dünyada benim imtihanım sadece bir gönül meselesi olabilir mi? Mümkün mü böyle bir şey? Ya da bir küslük? Bir para meselesi? İşsizlik? Ve hatta hastalık. Kavimleri saniyede helak eden Allah beni böyle kenardan kenardan yürütüyor olabilir mi? Mümkün değil. Bütün bedduaların edildiği yere günde milyon defa ediyorum ama sadece içimi soğutmak için. Ben kimseye Türk olma demiyorum da. Müslüman ol demiyorum. Din ırk. Bunun milliyetle, dinle bir ilgisi kalmadı artık kalmadı. İnsanlık. Hepimizden çürük kokusu geliyor. Bu meselenin bananeciliğe bağlanması çok kanıma dokunuyordu. Zaman içinde o da geçti. Çünkü artık başkalarının imtihana verdikleri tepki ile ilgilenecek gücüm kalmadı. Düşünüyorum da. Yardım gönderecek insanların hâli bile özetliyor her şeyi. İnsanlar güvenmedikleri için yardım edemiyor yani Allah istemezse Karun olsan uzanıyorsun bu insanlara. O yüzden en büyük duam bu . Allah nasip etsin bu şerefi. Birileri direniyor bizim yapacağımız tek şey desteklemek. Ama o da nasip işte. Anlaşılması gereken tek şey bu. Cayır cayır yanan , kokusu gelen şey bizim insanlığımız. Bazı kendini bilmezler Batı'nın tepkisine şaşırıyor. Ne ilgisi var , bu mesele ne ırk ne din meselesi. Vicdanları kaldırıyor da daha bir de ona buna vay be çekiyorlar. Beynimden ateş çıkıyor düşündükçe. Bir Filistinli genç belli ki direniş olsun diye yıkılan evini temizleyip bir kahve yapıyor kendine ve bunu yüklüyor buraya. Aldığı iğrenç tepki insanca değil asla. Biz sizin için Nescafe boykot edelim siz keyif yapın diyor beyinsiz. Sen kimse için bir şey yapma şerefine erişmiş olamazsın. Sen ve senin gibi. Bu olay özelinde bir şey değil. Çürüme büyük. Çocuğun birini paylaşımlarda gördüm. 3 ayda hafız oldu yazıyordu. Bir tıkladım yazmadıkları şey kalmamış birilerinin. Yazanlara tıklıyoruz onlar da hafız. Size ne? Allah isterse 3 günde hıfzeder. Ya da o kısa sürede ezberlemişse senin heybenden mi aldı? Bu nasıl bir kötü kalplilik? Ama buna da alışırım. Ben çabuk alışırım. Bu dünyada bencillik denen duyguyu da nerede kullanmam gerektiğini çözdüm sayılır. Kimse kendine kötülük ediyor diye hayretlerle yaşamayacağım artık. Dümdüz bir felsefe ile herkes tabir buysa kalbinin ekmeğini yesin dursun ne diyeyim ya. Filistin'e hiçbir şey olmaz Allah'ın izniyle tohum gibi toprağa düşüyor mübarekler. Biz ne olacağız ne kadar başaracağız bu imtihanı kara kara onu düşünelim. İnşallah içtiğimiz sudan bile rahatsız olur vicdanımız inşallah insan kalırız. Amin.

Kütüb-i Sitte 6. Ciltİbrahim Canan · Akçağ Yayınları · 19893 okunma

·

95 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Seren