Bir sabah kimselere bir şey söylemeden, göç vaktini kaçırmış, suskun, yorgun ve kederli bir kırlangıç gibi alıp başını uzaklaştı. Biraz daha bekleseydi kanatlarında o dermanı bulamayacaktı. Umut niyetine sırtında taşıdığı bir çift kanat, zaman geçtikçe zayiflayacak, gitgide
çürüyecek ve ruhunu zehirleyen bir belaya dönüşecekti."
·
178 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.