İnsan aklının sınırları, onun hakikati tam anlamıyla kavramasına engel olur. Ne kadar çabalarsa çabalasın, insan varoluşun özünü tam anlamıyla anlayamaz; bu, onun yetersizliğinden değil, bilakis, evrenin sonsuz karmaşıklığından kaynaklanır. Hakikat, tüm detaylarıyla insan algısının ötesindedir. İnsan, her ne kadar bilmeye çalışsa da, evrenin derinliklerinde saklı olanı tam olarak keşfetmesi mümkün değildir. Bu yüzden, bilgelik, bilginin sınırlarını kabul etmekle başlar ve insanı, bilinmezlik karşısında mütevazı olmaya davet eder.