Meçhullerin Kahramanı Olan İnsanlar
Genel olarak kitabın bende bıraktığı tesirler üzerinde duracağımı belirterek incelememe başlıyorum.
Biz İnsanlar, Peyami Safa'dan okuduğum 5. kitap olarak, rafımda okuduğum kitaplar arasında bugün yer almış bulunmakta. Yalnızız romanının başlangıcındaki durağanlığın aksine bu romanının her sayfası hızla koşuyordu. Bu koşuşa ben de dahil olarak bazı kısımları idrak edemeden geçtiğimi şu satırları yazarken fark ediyorum.
Biz konumuz olan romana dönelim. Kendi köklerinin varlığını, isyanlarıyla bastırmaya çalışan muallimimizin(Orhan'ın) başta idealizm ile materyalizm arasındaki çatışmasına tanıklık ederken öğrencileri arasında yaşanan tartışmalar neticesinde ( ve tabii tesadüfler silsileleriyle) bu ikilemin galibi belirginleşerek çatışma ekseni doğu batı ikilemine kayar. Orhan doğu batı eksenini gündemine almaya Batılı tarzda yetişen Vedia'ya karşı ilgisinin başlaması ile başlar ve bu ikilemin şuuruyla Vedia'ya yaklaşır. Orhan'a karşın Vedia bu ikilemin getirdiği durumların sonuçlarını hayatında birçok noktada yaşamasına rağmen idrak noktasında gelemez bunun neticesinde de kararsızlığı ile Orhan'ı peşine sürüklemeye başlar. Bu sürüklenme, muallimliğin getirdiği özellik olarak sorular sorup net cevaplar isteyen Orhan için fazla çileli bir süreçtir ki sonlara doğru buna çokça şahit oluyoruz. Sürecin getirdiği karakterlerle de( Necati, Bahri, Safiye, Celal, Cemil, Tahsin, Mustafa, Süleyman...)dönemin özellikleri işlenerek bir dönem tüm detaylarıyla akıllara resmediliyor. Evet, benim için kısaca roman bu şekilde.
Şunu da belirtmem gerekir ki Peyami Safa'nın romanlarında en sık rastladığım doğu batı çatışması, benim için klasik gelmeye başladığı anda bu roman ön yargılı olduğumu gösterdi. Çatışmanın ne denli yerlere gizliden gizliye nüfuz edebileceğine şahit olmak beni hem şaşırttı hem de heyecanlandırdı. (İyi kötü demeden yeni bir pencerenin oluşuydu bu heyecanın sebebi.)
Özetle ikilem rüzgarları okulun bahçesindeki öğrencilerden Orhan'a, Orhan'dan Bahri'ye, Süleyman'a, Safiye'ye....(kısaca Vedia hariç hemen hemen herkese) hep sualler fısıldamış, uğultularıyla zihinlere fırtına çakmış ve kendisini dinleyenlere bir armağan bırakmış: farkına varmak. Bu rüzgarı Yalnızız'daki Samim'e Biz İnsanlar'daki Necati'ye benzetiyorum. (Saydığım kişiler biz insanlar için rüzgarın sesi olup yollarımızdaki pusu bir nebze de azaltıyorlar. Öyle insanlara denk gelmek dileğiyle. Ayrıca bir sorum olacak değerli okurlara: kendi hayatının Samim'i, Necati'si olanların da hayatlarında kendileri gibi biri olur mu? yoksa tek olan ama yalnız olmayan insanlar kategorisindekiler gibi mi hayatlarına devam mı ederler?)
Necati'den pek bahsedilmemiş olmasının yanında sonunun aniden karşımızda belirmesi romandan biraz puan kırmama sebep oldu. 8,7/10 veriyorum. Peyami Safa'dan okuduğum son roman olmayacak belli :-) 
Biz İnsanlar
·
34 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.