Gönderi

Nerede yenik düştüm biliyor musun hayata? İlk defa aşka seninle bulaştığımda Her şey bir rüya, bir masaldan ibaretti sanki İşte en çokta o zaman inandım Tanrının varlığına Sana çok uzak kentlerin birinde Bir yerinde Her günü üzülüp ağlamakla geçen bir kız çocuğu vardı o zamanlar Her gün ağlayarak dua eder ıslanmış yastığına başını koyar uyurdu İşte tam da o noktada sen bana bir melek olarak gönderildin Hayatımı büyük bir çıkmazın içine soktun Ama yine de her şeye bedeldin Öyle bir belaydın ki başımda Kendimi bulmuştum aslında Gidecek yerim yokken sende evimi bulmuştum Küçükte olsa mutluluk hayatıma kırıntısını bırakmıştı Ah sen Anıl Sen hayatımın en güzel dönemi Aynı zamanda kalbimin en çaresiz yanıydın Sevmeyi seninle öğrendim Hayatıma, kalbime, bana çok şey katmıştın Beni sadece sana aşık bir kadın yapmamıştın Sana yazar, şair bir kadın yaratmıştın Beni hiç sevmedin ama Olsun, canın sağolsun Belki de bu yüzden hayatım hiç güzelliklerle dolu bir hayat olamadı Belki de bu yüzden yolum hiçbir zaman dilediğime çıkmadı Belki de hayatta sendin yolum da Çok ağladım uğruna Sevda nedir diye sorsalar Bitmez tükenmez bir duyguyla seni anlatırım onlara Dillere destan gönüllere ferman olursun Gıpta ederler sana, yorulursun Hâlâ aynı aşkımı duyuyorum sana? Hayır, gözden uzak oldukça gönülden de ırak oluyormuşsun Ama dilerdim ki, ölene kadar yalnız seni sevsin yüreğim Elinde bir buket çiçekle gel isterdim Ben öldükten sonra mezarıma Bir duanı duyayım sevinsin bu garibanın Senden bir iz koy kefenime Seni özledikçe o izi koklayayım Meleğim, o güzel gözlerin hep güzel baksın Kalbini hak edene ver Fakat kimse seni sevemesin, Benim sevdiğim kadar Sana, hep beni anımsatsın... 17.06.2024 A.U 🔏
·
164 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.