Nerede yenik düştüm biliyor musun hayata?
İlk defa aşka seninle bulaştığımda
Her şey bir rüya, bir masaldan ibaretti sanki
İşte en çokta o zaman inandım Tanrının varlığına
Sana çok uzak kentlerin birinde
Bir yerinde
Her günü üzülüp ağlamakla geçen bir kız çocuğu vardı o zamanlar
Her gün ağlayarak dua eder ıslanmış yastığına başını koyar uyurdu
İşte tam da o noktada sen bana bir melek olarak gönderildin
Hayatımı büyük bir çıkmazın içine soktun
Ama yine de her şeye bedeldin
Öyle bir belaydın ki başımda
Kendimi bulmuştum aslında
Gidecek yerim yokken sende evimi bulmuştum
Küçükte olsa mutluluk hayatıma kırıntısını bırakmıştı
Ah sen Anıl
Sen hayatımın en güzel dönemi
Aynı zamanda kalbimin en çaresiz yanıydın
Sevmeyi seninle öğrendim
Hayatıma, kalbime, bana çok şey katmıştın
Beni sadece sana aşık bir kadın yapmamıştın
Sana yazar, şair bir kadın yaratmıştın
Beni hiç sevmedin ama
Olsun, canın sağolsun
Belki de bu yüzden hayatım hiç güzelliklerle dolu bir hayat olamadı
Belki de bu yüzden yolum hiçbir zaman dilediğime çıkmadı
Belki de hayatta sendin yolum da
Çok ağladım uğruna
Sevda nedir diye sorsalar
Bitmez tükenmez bir duyguyla seni anlatırım onlara
Dillere destan gönüllere ferman olursun
Gıpta ederler sana, yorulursun
Hâlâ aynı aşkımı duyuyorum sana?
Hayır, gözden uzak oldukça gönülden de ırak oluyormuşsun
Ama dilerdim ki, ölene kadar yalnız seni sevsin yüreğim
Elinde bir buket çiçekle gel isterdim
Ben öldükten sonra mezarıma
Bir duanı duyayım sevinsin bu garibanın
Senden bir iz koy kefenime
Seni özledikçe o izi koklayayım
Meleğim, o güzel gözlerin hep güzel baksın
Kalbini hak edene ver
Fakat kimse seni sevemesin,
Benim sevdiğim kadar
Sana, hep beni anımsatsın...
17.06.2024 A.U 🔏