Sevgili @tugbacoskunerr 'den çok sempatik bir eser daha. Bu eserle kendisinin bir editör, araştırmacı, matematikçi ya da toplumsal bir kahraman olmasının yanında en idealist öğretmenlerin başını çeken hâliyle karşımızda. Malum, öğretmen, anneden sonra gelen en etkili kişi olabilecek bir rol ve statü. Bunu da en layıkıyla yaptığına eminim.
Devlet ve özel okullarda çalışan öğretmenler olarak o kadar farklı karakterde ve kültürde çocuk ya da ergenle karşılaşıyoruz ki... Her dönemi ayrı kritik bir öneme sahip. Her birine ayrı ayrı bir yol ve yöntem çizmeniz gerekiyor. Hiçbiri birbirini tutmuyor. Uslusu(!), yaramazı(!), içedönük, dışadönük ya da özel güçleriyle çok zengin bir ruh içinde yürüyoruz, konuşuyor ve dinliyoruz. Açıkça belirteyim, hiç kolay değil. Çünkü bazen, o çocukların tek ilgileneni biz oluyoruz.
İşte, kıymetli Coşkuner, öğrencileri birer çiçeğe/bitkiye benzeterek durumlarına ve onlara karşı olan yaklaşımlarımıza çok tatlı değinmiş. Ya onların tek tek çiçek açmasını sağlayarak dünyayı bir çiçek bahçesine dönüştüreceğiz ya da solmalarını izleyerek çürümüş çiçek mezarlıkları oluşturacağız. 15 çiçek çocuk:
1. Dağ Laleleri - Kısıtlanmayan, soran öğrenci
2. Tavşankirazları - Yaratıcı, özgür düşünen öğrenci
3. Kılıç Çiçekleri - Doğasızlık Sendromu gösteren öğrenci
4. Yeraltı Orkidesi - Oyuncu, var oluşu desteklenen öğrenci
5. Su Marulları - Hiperaktif öğrenci
6. Amberçiçekleri - Özgün, içsel yaratıcı öğrenci
7. Veronika Çiçekleri - Nazik iletişimsel öğrenci
8. Dev Tavşancılotları - Yaramaz, övgüsel öğrenci
9. Kiraz Çiçekleri - Mükemmeliyetçi öğrenci
10. Fesleğenler - Dokundukça açan öğrenci
11. Sardunya - İlgiye aç öğrenci
12. Karahindiba - Özel güçlü öğrenci
13. Arap Yaseminleri - Mülteci öğrenci
14. Yelken Çiçekleri - Çözümcül, empat, sorumluluk sahibi öğrenci
15. Isırgan Otları - Canı yanmış can yakan öğrenci
Okuyun, okutun...