Eğer birgün aşkın eteğine takılıp yolun düşerse çöle Ey Tâlib, elini en yakın yıldıza uzat ve onu avuçlarının içine alarak uzun uzun seyret. Bil ki bu yıldız onun Nuru’ndan parlamaktadır. Sonra temiz çöl havasını derin bir nefesle doldur ciğerlerine ve hisset ki bu nefeste onun kokusu sakladır. Kulağını çöl rüzgarına aç Ey Tâlib! Aç ki onun çöle bıraktığı kelimeler dokunsun/essin yüreğine. Çölle temasını kesme Ey Tâlib! Kesme de çölleşen nefsine rûhânî elçiler yeni vahalar kursunlar. Kuruyan gönlüne altın kaplarda kar taşısınlar. Ey Tâlib! Başını yakıcı kumlara değdir, secde ettir de o kuru aklın yanıp kül olsun, aşk kalsın geriye.
Vahyin dili ancak çölde öğrenilir, unutma!
·
25 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.