Şermin Yaşar / Söyleme Bilmesinler Şermin Yaşar, Söyleme Bilmesinler’de, kalabalık bir ailenin ilk bakışta sıkı örülmüş gibi görünen nakışlarını ilmek ilmek çözüyor. Hem de roman kahramanlarına ayrı ayrı söz hakkı vererek yapıyor bunu. “Herkesin hikâyesini dinledin. Haydi, şimdi sen anlat: Aslında ne oldu, nasıl oldu?” diyor adeta. Karakterleri konuştukça çözülen bir sırlar yumağı, Söyleme Bilmesinler. Yumak çözüldükçe iplerin uçları nerelerden çıkmıyor ki. Aile bağları nasıl düğümler atar insanların yazgısına? Anne babaların, çocukların omuzlarına yükledikleri onlara neler yapar? Hayatlarımıza vicdan azabı gibi oturanlar bir gün yerinden kalkar mı? Yanı başınızdaki o sıradan evlerde aslında neler yaşanır? Romanda bunların cevaplarını okurken acı bir gülümseme, hatta katran karası bir gülümseme belirecek yüzünüzde. Yazar, avuç içlerinden yazgılarını okumuyor insanlarının; kalplerinin kıvrımlarındaki sırları cesaretle döküyor kâğıda. Gülümsemenin acı yanını bilenler, göründüğü gibi olmayanla ve bir şeyin iç yüzüyle hesaplaşmaya cesareti olanlar için. @şerminyaşar 'ı uzun yıllardır severek takip ediyorum, fakat kitaplarını almayı hep erteledim. Belki de doğru zamanın gelmesi gerekiyordu kim bilebilir. #söylemebilmesinler hayatıma öğrencimin hediyesi olarak girdi ve #şerminyaşar ın okuduğum ilk kitabı oldu. Anne, baba ,üç erkek çocuk, üç gelin. Emin, Ethem, Ekrem, eşleri, Hülya, Nurten, Sevgi ve torunlardan oluşan geniş bir aile düşünelim. Dışarıdan bakıldığında herkes sevgi, saygı içinde, mutlu mesut bir şekilde yaşıyorlar. Güçlü, sağlam bir aile bağları var, her şey yolunda Allah nazarlardan saklasın . Peki bir aileyi içine girmeden ne kadar tanıyabiliriz? Ya da içinde olduğumuz ailemizi ne kadar tanıyoruz ? Şahsen kitabı okurken bu sorunun cevabını düşünmeden edemiyor insan. Şermin Yaşar kitabı her karakterin gözünden anlatıyor okuruna. Karakterleri okurken duygudan duyguya geçiriyor okurunu, yer yer güldürürken, yer yer hüzünlendiriyor, kızdırıyor, duygudan duyguya geçiriyor, empati yaptırıyor. Mesela bazısına da Hülya gibi gıcık oluyorsunuz yani. Peki; bir kadını, bir erkeği ya da bir aileyi birbirine bağlayan en önemli şey nedir ? Sevgi ve saygı. Anne babasından sevgi ve saygı görmeyen bir çocuğun içindeki boşluğu da kimse kolay kolay dolduramaz. İşte bu yüzden Ethem ben de ayrı bir iz bıraktı. Hülya’yı da sevdim ama keşke dedim sigaraya sığınmak yerine bir yazmaya oya işleseydin geçinseydin de boşasaydın şu adamı. Sevgi, bir insanın bir kişi, durum ya da nesneye ilgi ve bağlılık duygusudur. Sevginin davranışa yansıyan şekli ise, sevgi dolu gözlerle bakmak, dokunmak, öpmek, güzel sözler söylemek, zamanı paylaşmak, öncelik vermek, onu düşünmektir. Bu ilgi ve bağlılık koşullara rağmen gerçekleştiğinde gerçek sevgiden söz edebiliriz. Güzeli, iyiyi, becerikliyi, akıllıyı, yetenekliyi sevmek kolaylıkla gerçekleşir. Sevginin verilmediği, verilemediği durumlarda kişinin kendisiyle ya da çevresindeki koşullarla ilgili bir sorun vardır. Bu sorunlara sağlıklı bakış açıları geliştiren birey sevgiyi öğrenir ve öğretebilir.

Söyleme BilmesinlerŞermin Yaşar · Doğan Kitap · 20235,7bin okunma

·

74 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Ceyda