Gönderi

Ümitvâr
Ey gönlü kırgın kırlarda savrulan Yırt at yüzünün kıvrımlarında at koşturan hüznü O esrarlı dağların ardında yine marallar kol geziyor Yine çiçeğe koşuyor son sürat mevsim Yemyeşil bir dünya kök salıyor baharın rahminde Dal kıran fırtınaların ardından esen bu ılık rüzgar Telaşlar vakurlaşıp gülşenler nihayete erdiğinde Bir müstesna bergüzar gibi seni bekliyor Kuşların kanatları göğün kalbine nazır Tel tel dökülüyor uçmak sancısı içlerinde Gün ışıyor yeniden ufkun belirsizliğinde Taptaze bir yaşamak büyütüyorsun içinde Hele dayan az daha, kötülük yenilgide, Kaçarı yok,kördüğümler bir bir çözülmede Tüy gibi hafifliyor hasret,vuslat yitmekte Sen artık bu efsunun başlangıcına âmilsin Yırt at yüzünün kıvrımlarında at koşturan hüznü Her zamankinden daha çok gülmeye kâmilsin
·
92 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.