Merhaba. Bu ayın bir diğer okuduğum kitabı Wolfgang Borchert'in Kapıların Dışında'sı oldu. Çevimen Behçet Necatigil'in arzu ve talepleri neticesinde biz Türk okurların okuyabilmesi sağlanmıştır. İkinci Dünya Savaşının, kayıplardan ve ölümlerden ardında bıraktığı fiziksel ve travmatik enkazı yaşayan askerlerden biri de Beckmann'dir. Fiziki ve psikolojikman perişan haldeki bir askerin insanlar tarafından değer görmeyişinin hazin sonu anlatılır. Yaşamın değersizleştirildiği bu savaşta ayakta kalmaktan yorgun düşen Beckmann'in son arzusu ölümü Elbe nehrinde gülümseyerek kucaklamaktır. Yazar, İkinci Dünya savaşını bizzat yaşayan biri olarak savaştan sonraki toplumun vicdani ahlâkını tüm çıplaklığıyla önümüze seren bir tutumla realist bir bakış açısıyla bize sunar. Kullandığı metaforların eleştiriye tabi tutulduğu, Tanrı'ya, insana, topluma, vicdan ahlâkına duyduğu öfke dolu isyanı oyunun başından sonuna kadar görürüz. Yazarın tek oyunudur ve ölümünden sonra sahnelenmiştir. Mutlaka okuyun, okutturun vesselam. #kitapalıntıları : ÖLÜM Zamanın penceresi önünde ölüler, sinekler gibi kurumuş, kaskatı yatıyorlar. ÖTEKİ Benden kurtulamazsın. Benim binlerce çehrem var. Ben herkesin tanıdığı sesim. Ben her zaman var olan ötekiyim. Öteki, cevap veren. Sen ağlarken gülen. Sen yorgunken dürten. Dürten, gizli kalan, bir vicdan gibi tedirgin edenim ben. Kötüde iyiyi, en koyu karanlıklara lambayı gören iyimserim ben. İnanan, gülen, sevenim ben! Topallayarak da olsa yürüyüp gidenim ben. Sen hayır derken evet diyenim ben! Ben evet diyenim! Ben... ÖTEKİ Ah bu iki bacaklılar, ah şu dünyanın bu pek garip insanları... KIZ Sen yok musun balık, sen! Seni tamir görmüş, mahzun ıslak hayalet seni! BECKMANN Ben dışarıda, kapıların dışındayım, yine dışında. Dün gece kapıların dışındaydım. Bugün yine dışında. Ben daima kapıların dışındayım. Ve kapılar kapalı. Oysa ben ayakları külçe gibi yorgun bir insanım. BECKMANN Sorumluluk sadece bir kelime, ak pak insan etini kara toprak haline sokan bir kimya formülü değildir ki! Biz insanları boş bir kelime uğruna ölüme bırakamayız ki! Sorumluluğu da bir yere teslim etmek gerekir. BECKMANN Cadde kan kokuyor, çünkü gerçeği öldürdüler ve bütün kapılar kapalı. Ben evime gitmek istiyorum, ama bütün sokaklar karanlık. Yalnız aşağıya, Elbe'ye giden yol aydınlık. Ah ne iyi, o aydınlık! BECKMANN Bu hayatı mı? Hayır, bu hayat bir hiçten ibaret. Ben artık yokum bu oyunda. Ne diyorsun sen? Yürüyün, arkadaşlar, oyunu güzelce bitirmemiz gerek. Perde nihayet, nihayet kapandığı zaman biz kim bilir nerede yığılıp kalacağız; hangi karanlık köşede ya da hangi baygın göğüste! Yaslı, puslu yağmurlu beş perdedir bu oyun! BECKMANN Biz her gün bir cinayetin önünden kayıtsız geçip gidiyoruz!

Kapıların DışındaWolfgang Borchert · Can Yayınları · 20216,4bin okunma

·

39 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Sessiz Okur