"İyisin, değil mi?" diye sordum endişeyle.
"İyiyim, iyiyim yavrum. Fiziksel olarak iyiyim yani. Ama ruhsal olarak iyi olabilmek için sudan, kolonyadan ve bitki çaylarından fazlasına ihtiyacım var..."
"Neye?" diye sordum anlamazdan gelerek.
"Sana kızım."dedi, "Sana ihtiyacım var."
Huzursuz bir nefes aldım ve ellerimi üzerinden çekip saçlarımı kulaklarımın arkasına attım,
''Buradayım işte anne," dedim, "Evdeyim. Daha ne yapayım?"
"Buradasın ama yanımda değilsin Derin." dedi annem.
"Ne yapayım anne? Adam evliyken çocuk yapmışsın ondan, şimdi de evleniyorsun. Ne yapayım? Bravo mu diyeyim, ödül mü vereyim? Alkışlayayım mı sizi?"
"Tabi ki hayır kızım, tabi ki hayır. Ben utanmıyorum mu sanıyorsun? Oldu işte, yaptım bir hata. Tüm hayatımı sana iyi bir örnek olmaya adadım ama olmadı işte, hata yaptım ve yanılttım seni. Seni de yanılttım kendimi de. Ama buradan dönemiyorum artık Derin. Yemin ederim çok pişman oldum, çok dua ettim Allah belamı versin diye, yanlış yaptığımın farkındayım ama şimdi bu hatayı telafi edebilmemin tek yolu bu evliliği yapmak ve sana da kardeşine de iyi bir hayat sunmaya çalışmak..."
"Tamam, senin evlenmene itiraz eden yok ki zaten. Üstelik itiraz etsem ne değişecek anne? Sen düğün tarihini bile belirlemişsin. Evlen, doğur ve yeni ailenle mutlu ol işte. Bir şey demiyorum ki sana!"
"Ama sen mutsuzsun..." dedi annem gözyaşları içinde, "Ben senin en güzel yılını mahvettim belki de."
"En güzel yılım sence bu mu anne? En yakın arkadaşımın kaybolduğu yıl."
"Öyle demek istemediğimi biliyorsun Derin! Üniversiteye gireceksin ve benim sana yaşattığıma bak... Kahroluyorum her gün, geceleri uyuyamıyorum düşünmekten ama artık başka bir çarem yok, beni de anla. Babasız mı büyüteyim bu bebeği?"
"Beni büyüttün." diye mırıldandım hüzünle.
"Senin iyiliğin için yaptım." dedi annem, "Seni babanın zulmünden kaçırdım. İkimize sıfırdan bir hayat kurmak için dişimi tırnağıma taktım ben Derin. Koskoca bir hayat inşa ettim bize. Tüm bunları senin için yaptım ve sen benim kızımsın, canımsın sen benim, ne yaparsan yap yanındayım ben senin. Her hatanda yanındayım. Şimdi senden beklediğim de bu. Evet ben çok kötü bir şey yaptım Derin ama çok da pişman oldum. Fakat bu bebek için ve kalbimdeki aşk için tek bir seçeneğim var... Deha ile evlenmek. Lütfen nefret etme benden Derin. Çünkü sen bana böyle bakarken, böyle davranırken ben her gün içten içe ölüyorum. Lütfen..." dedi annem ve kollarını açtı hüngür hüngür ağlarken.
"Lütfen sarıl bana, boş bırakma şu kolların arasını güzel kızım... Yalvarıyorum sana..."