Aynicalut Savaşı
Moğol Hükümdarı Hülâgû'nun (1256-1265) teslim olma teklifini reddeden Kutuz, büyük bir orduyla Filistin'deki Nablus ve Beysân şehirleri arasında bulunan Aynicâlût'a geldi. Burada yaşanan ve tarihin akışını değiştirecek ölçüde önemli sonuçlara yol açan, Moğollar'ın tarihte kaybettikleri ilk meydan muharebesi olması bakımından da önem taşıyan Aynicâlût Savaşı'nda (25 Ramazan 658/3 Eylül 1260) büyük bir zafer elde etti. Bu dönemi bizzat müşahede ettiği anlaşılan devlet adamı ve tarihçi Baybars el-Mansûrî'nin (ö. 725/1325) Moğol istilâsı ve Aynicâlût Savaşı'nın mahiyetiyle ilgili sözleri burada zikredilmelidir. Tarihçi, Suriye bölgesindeki anlı şanlı meliklerin Moğollar karşısında diz çöktüklerini, Türk Memlükleri'nin millî ve dinî duygularının etkisiyle Moğollara karşı durduklarını, Allah'ın İslâm ve müslümanları muhafaza için Türkler'i görevlendirdiğini ve onlarında bu ilk büyük imtihandan yüz akıyla çıktıklarını ifade etmektedir.
Sultan Kutuz, Bahrî Memlükleri'nin lideri Baybars el-Bundukdârî ve Türk Memlüklerin büyük kahramanlıklar gösterdikleri Aynicâlût Savaşı'nın önemli neticeleri olmuştur. Bu savaştan sonra Moğollar'ın ilerleyişi durdurulmuş, İslâm dünyasının batısı büyük bir istila ve yıkımdan kurtulmuş, Moğollar'ın yenilmez olduğu inancı sona ermiştir. Yeni kurulmuş olan Memlük Devleti rüşdünü ispatlamış, Memlükler kendilerinden farklı kökene sahip Mısır halkı ve müslümanlar nezdinde siyasî meşruiyetlerini kazanmış ve Suriye'nin önemli bir kısmını da topraklarına katmıştır. Memlük Devleti bölgede, Osmanlılar'ın yükselme devrine kadarki dönemin en güçlü devleti haline gelmiştir. Ayrıca, önceleri Hıristiyanlığa yakınlık duyan Moğollar'ın İslâmiyet'e ilgi duymalarına ve bir süre sonra da bu dine girmelerine vesile olmuştur.
Sayfa 33Kitabı okuyor
·
20 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.