Sendika bürokrasisi şu temaya göre çalışır: işçiler sevimlidir, ama onları yalnız bırakmamak gerek. Başka deyişle: İyi niyetliler, doğallar; ama kendi başlarına düşünemezler. Oysa işçiler düşünür, bilir, akıl yürütür, hesaplar. İşçiler uzun süre boyunca, katılım hakkına sahip olmayı talep etti. Ve bu hakkı elde etti. Ama zaferler asla kesin değildir. Kısa sürede sendikal bir bürokrasi oluştu. Bu bürokrasi emekçilerin düşünemediğini ve karar verecek, düşünecek olanın kendisi olduğunu ilke olarak dayattı. Dolayısıyla, düşünme, hesaplama, karar verme hakkını gaspetti. Bu arada, aynı anda hem kendiliğinden hem de bilinçli olabilecek olan işçi eylemini engellemeyi kendine görev edindi. Ve bu deneyim ikiye bölündüğü andan itibaren, sonuçta patronların işine yarayan bir oyun oynanmaktadır.
Sayfa 43 - Ayrıntı YayınlarıKitabı okudu
·
18 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.