Bu gece canım zaten yanmıştı ve yeterince duygu karmaşası yaşamıştım. Bu yüzden korkudan eser yoktu. Bunun zaferiyle kendimden emin bir adım daha atıp, dudaklarının arasında kurtulmak ister gibi tutuşmuş olan sigarayı aldım. Asla yapmayacağım bir hareketle sigarayı, gözlerimi onun gözlerinden ayırmadan dudaklarım arasına bastırıp, puslu bir nefes çektim.
Önce boğazımı yakıp akarken ciğerlerime ulaşıp orayı zehirleyen katran beni tatmin edince, başımı hafifçe yukarı kaldırıp dumanı üfledim. Bu hazzı özlemiştim. Kendimi bırakmamak için acıyı unutmamalıydım, sigaranın boğazımı büyük bir devrimle her yakışı bana kirli yaşamı anımsatıyordu. Ben acı çekmeyi değil, acıyla savaşıp onu tekrar tekrar yenmeyi seviyordum.
·
15 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.